Jak efektywnie nauczyć się chińskiego

Rok temu, we wrześniu wsiadaliśmy do samolotu lecącego do Pekinu. Z 30-kilogramowymi plecakami, w których mieliśmy podstawowy zestaw rzeczy zapewniający przetrwanie oraz trochę polskiego jedzenia.

W końcu zwyczaje żywieniowe Chińczyków są czasami bardzo różne od naszych. Kunming, do którego lecieliśmy, z jednej strony przypominał inne chińskie miasta, które swym rozmiarem i ilością mieszkańców mogą przytłoczyć - wielkie, niekończące się molochy z siecią wielopoziomowych ulic, przypominających spaghetti oplatające budynki. Z drugiej strony nie na darmo Kunming bywa nazywany miastem wiecznej wiosny - zimą temperatura nigdy nie spadła poniżej 5 stopniu Celsjusza, a w lutym zaczęliśmy chodzić... w krótkich spodenkach. Wysoko położone miasto (na ok 1800 m.n.p.m.) wyróżniało się również czystym, jak na Chiny powietrzem. Widok słońca i niebieskiego nieba nie zdarza się na zachodnim wybrzeżu codziennie.

Co nas skłoniło do wyjazdu na tą “prowincję” (Kunming zajmuje dopiero 18. miejsce pod względem ilości mieszkańców ze swoimi 6 mln mieszkańców)? Decyzja nie była łatwa. Wielkie ośrodki miejskie, takie jak Pekin, Szanghaj, Tianjin czy Guangzhou oferują znacznie większe możliwości pod względem nauki, pracy i rozrywki. Z drugiej strony koszty życia są w nich zdecydowanie wyższe niż na zachodzie kraju.

Kusiła nas prowincja Yunnan, znana ze swoich walorów turystycznych oraz bliskości innych krajów Azji Południowo-Wschodniej. Był też jeszcze jeden dość istotny szczegół - stypendium. Aplikowaliśmy bowiem na roczny kurs chińskiego w ramach stypendium językowego. Jednym z miejsc, do którego mogliśmy aplikować był właśnie Kunming. Po kilku miesiącach od złożenia dokumentów dostaliśmy od Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej pozytywną opinię. Nasze dokumenty poleciały do Chin. Po kolejnym półroczu, już po obronie dyplomu, otrzymaliśmy odpowiedź - jedziemy do Chin! Do tego samego miasta i na ten sam uniwerek. Trzeba było jeszcze tylko zwolnić się z pracy, pozałatwiać sporo rzeczy, spakować plecak i w drogę!

Podczas naszych niecałych 9 miesięcy w Państwie Środka (ponad miesiąc spędziliśmy na podróżach po Wietnamie i Laosie) uczyliśmy się chińskiego, grać badmintona (wbrew pozorom to bardzo dynamiczna i pasjonująca gra!), frisbee (odmiana ultimate, świetna gra zespołowa wymagająca piekielnie dobrej kondycji) oraz majianga - tradycyjnej chińskiej gry, łączącej istotę gry w karty z dominem. Ponadto uczyliśmy również Chińczyków angielskiego - zapotrzebowanie na “białasów” mówiących po angielsku jest bardzo duże, choć Chińczycy robią się coraz bardziej wybredni. Koniecznie chcą mieć zajęcia z native speakerami. Nam się jednak udało, można powiedzieć, znajdować pracę na ulicy. Nie raz idąc na uczelnię czy po terenie kampusu, byliśmy zaczepiani przez ludzi chcących znaleźć nauczyciela dla swoich dzieci czy dla siebie. Spotykaliśmy się również ze studentami chcącymi uczyć się języka w ramach language exchange - idea polega na tym, że spotykamy się z daną osobą i na wzajem uczymy się języków. I nic za to nie płacimy. Oprócz wartości edukacyjnej, zawiązuje się też nowe znajomości.

Będąc już wcześniej w Chinach zdołaliśmy przyzwyczaić się do części różnic, jakie wynikają z tego, jak odmienna jest kultura Wschodu i Zachodu. Jednak nawet to nie przygotowało nas na nowe sytuacje, z którymi mieliśmy się spotkać. Wrażeń było tak dużo, że postanowiliśmy je dokumentować na blogu gapyearinkunming.pl

Oprócz pisania bloga, na podstawie swoich doświadczeń z językiem, udało nam się również przygotować krótki poradnik o tym, jak efektywnie uczyć się chińskiego. Jest on efektem pracy totalnego żółtodzioba, który zaczął swoją przygodę z tym językiem oraz doświadczonej sinolożki, która oprócz studiów w Polsce, spędziła 2 lata na nauce pośród native speakerów. Materiał można pobrać bezpłatnie na stronie "Jak się uczyć Chińskiego" Jedyne, co trzeba zrobić, to podzielić się z informacją o pobraniu pliku ze znajomymi.

Nasza przygoda z gap yearem nie skończyła się na powrocie do Polski. Cały czas żyjemy wspomnieniami, dzielimy się z naszymi wrażeniami na pokazach zdjęciowych, szerzymy ideę gap year. Część materiałów z bloga zostanie również użyta w publikacji, która mamy nadzieję zostanie opublikowana. Ponieważ będąc za granicą rozkochaliśmy się w e-książkach, chcieliśmy wydać nasze wspomnienia właśnie w takiej formie, a dopiero później, o ile będzie taka możliwość, jako wersja papierowa. Więcej o projekcie na stronie Książka o Chinach.

ip