Strach przed dziurami, czyli kilka słów o trypofobii

Trypofobia nie jest jeszcze sklasyfikowana przez specjalistów jako prawdziwa choroba. Jednak coraz większa ilość osób w kontakcie ze skupiskami wielu sąsiadujących dziur, a nawet ich zdjęciami, przyznaje, że czuje się nieswojo. Czy istnieje jakieś logiczne wytłumaczenie tego fenomenu?

Badacze University of Sussex w Wielkiej Brytanii przeprowadzili badania na kontrolnej grupie osób, pokazując im serię przyjaznych fotografii, by następnie zaprezentować widoki zwykle uznawane za obrzydliwe. Udowodniono, że obrazy wzbudzające w ludziach niechęć charakteryzują się matematyczną wręcz symetrią. Zazwyczaj przedstawiają gęste skupiska otworów w kontrastowych kolorach, ułożonych w konkretnych kombinacjach. Naukowcy zaczęli zastanawiać się nad powodami reakcji ludzi na powyższe obrazki i zauważyli w tym pewny mechanizm ewolucyjny. Zwierzęta chcące przestraszyć swoich przeciwników zazwyczaj przybierają jaskrawe umaszczenie pełne kropek i kresek, widok dziur kojarzy sie także z larwami robaków, gniazdami owadów czy pasożytniczymi chorobami skóry i czyrakami. To, że ludzie pragną unikać z nimi kontaktu, jest oczywiste i naturalne. Dlaczego jednak niektórzy brzydzą się krojenia papryki czy pomidora do tego stopnia, że nie potrafią zblizyć się do kuchennego blatu? To, czy trypofobia zostanie zakwalifikowana jako prawdziwa fobia wymaga wielu badań i czasu. Niemniej już teraz poświęcone są jej fora internetowe doradzające jak radzić sobie z tą psychologiczną dolegliwością i pełne użytkowników, których łączy strach przed dziurami. Lęk ten waha się od lekkiego i niegroźnego do wyjątkowo poważnego, któremu towarzyszą migreny i ataki paniki. Ta fobia może wydawać się śmieszna - dopóki nie odkryjemy, że sami ją posiadamy.

MŚ

fot. pixabay.com/alij20162016