Biznes kolektywny
2011-01-13 09:02:04
Spółdzielnia kojarzy Ci się tylko z Okręgową Spółdzielnią Mleczarską – producentem ulubionego masła? Masz grupę znajomych, macie pomysł na działalność gospodarczą, którą chcecie razem wykonywać. Wasze przedsięwzięcie, którego rozwojem będziecie wspólnie zarządzać. Po prostu stabilna praca, z dużym zaangażowaniem, ale bez wyścigu szczurów. Jest do tego narzędzie: spółdzielnia.
Cytując pierwszy artykuł Ustawy o prawie spółdzielczym: „Spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. Spółdzielnia może prowadzić działalność społeczną i oświatowo-kulturalną na rzecz swoich członków i ich środowiska.” Aby ją założyć, potrzeba minimum 10 osób fizycznych lub 3 osób prawnych. Pierwszym krokiem jest przygotowanie statutu spółdzielni. Wszelkie wytyczne co do jego zawartości są opisane w ustawie o prawie spółdzielczym.
Na zwołanym zgromadzeniu założycieli zadeklarowani członkowie spółdzielni uchwalają statut i powołują konieczne organy: walne zgromadzenie – najwyższy organ, zarząd, który kieruje i reprezentuje spółdzielnię, oraz radę nadzorczą, która kontroluje i nadzoruje działalność spółdzielni. Następnie, tak jak w przypadku innych form prowadzenia działalności, konieczna jest cała procedura rejestracyjna: uzyskanie wpisu do KRS-u, dzięki któremu spółdzielnia uzyskuje osobowość prawną. I dalej: obowiązkowe uzyskanie numeru REGON-u i NIP-u, zgłoszenie w ZUS-ie i wybór banku, w którym prowadzone będzie konto. Spółdzielnia musi prowadzić pełną księgowość, warto więc również na tym etapie zastanowić się nad rozwiązaniem tej kwestii.
Na temat tego, jak przejść całą tę procedurę w miarę bezboleśnie można porozmawiać ze specjalistami podczas warsztatów Trinity Capital Business Network, które odbędą się 18-19 stycznia 2011 roku w Gorzowie Wielkopolskim na Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim oraz 20-21 stycznia w Bydgoszczy na Uniwersytecie Technologiczno-Przyrodniczym.
Najistotniejszymi cechami spółdzielni są:
– brak określonego koniecznego kapitału zakładowego – członkowie wnoszą tyle majątku, ile potrzebują na podjęcie działalności;
– każdy członek ma jeden głos na walnym zgromadzeniu, niezależnie od posiadanej ilości udziałów;
– równy podział nadwyżki budżetowej – zgodnie z przepisami 5% przeznaczane jest na fundusz zapasowy, tworzony na potrzeby wyrównania ewentualnych strat bilansowych, a pozostała część podlega podziałowi między członków, proporcjonalnie do posiadanych udziałów;
– członkowie uczestniczą w pokrywaniu strat do wysokości wniesionych udziałów;
– funkcjonuje zasada „otwartych drzwi” – dobrowolności przystąpienia i wystąpienia ze spółdzielni w każdym momencie.
Specyficznym typem spółdzielni jest spółdzielnia socjalna, której członkami mogą zostać osoby zagrożone wykluczeniem społecznym. Brzmi to drastycznie, jednak w praktyce chodzi m.in. o to, co może przytrafić się też Tobie – bezrobotność. Podstawy jej działania reguluje Ustawa z dnia 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych. Takiemu podmiotowi przysługują pewne przywileje: m.in. zwolnienie z opłat za wpis do KRS-u, możliwość ubiegania się o refundację składek na ubezpieczenie społeczne z Funduszu Pracy czy o przyznanie dotacji na założenie z Urzędów Pracy i programów unijnych.
Spółdzielnia nie jest zaściankowym, wymierającym typem działalności. Dowód? Choćby taki, że w 2006 r. została uregulowana na poziomie paneuropejskich form organizacyjnych jako SCE (łac. Latin Societas Cooperativa Europaea, ang. European Cooperative Society). W prawie polskim została uregulowana Ustawą z dnia 22 lipca 2006 roku o spółdzielni europejskiej. Spółdzielnię europejską może założyć minimum 5 osób, pochodzących z różnych jednostek Europejskiego Obszaru Gospodarczego (co najmniej dwóch). Rejestracja następuje w odpowiedniej instytucji jednego z państw członkowskich. W tej formie wymagany jest jednak kapitał zakładowy (nazywany subskrybowanym) w wysokości 30 tys. euro, podzielony na imienne udziały. W 2009 roku na terenie UE funkcjonowało prawie 160 tys. takich podmiotów przy ponad 122 mln członków.
ip
