Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości
2012-11-08 16:05:46
Seria autorskich podręczników akademickich do pedagogiki jest kolejnym dopełnieniem polskiej literatury przedmiotu o nowe IMPULSY i spojrzenie na przedmiot jej naukowych badań, najbardziej palące dla praktyki problemy edukacyjne, opiekuńcze i wychowawcze oraz klasyczne lub/i nieznane jeszcze sposoby podejścia do ich rozwiązywania.
W ponowoczesnej dobie naukowa wiedza rozwija się z nieprawdopodobną dynamiką, intensywnością i częstotliwością, toteż coraz trudniej jest adeptom tej profesji odnaleźć się w jej labiryncie. Autorzy serii wydawniczej zarówno potwierdzają jednak aktualność przekazywanej nam wiedzy, jak i wychodzą w przyszłość z tym, co warte jest zatrzymania, refleksji czy dalszych badań. Właśnie dlatego nadałem tej serii tytuł: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE, bo każdy z autorów, pracując nad zakresem tematycznym własnej subdyscypliny naukowej, łączy w akademickim i podręcznikowym zarazem przekazie teraźniejszość z przyszłością, która na naszych oczach i tak staje się już przeszłością.
Czytelnikom podręczników nie tylko życzę miłej lektury, ale i zachęcam do wspólnej debaty, krytyki i recenzji, które nam wszystkim pomogą w doskonaleniu własnej twórczości.
prof. dr hab. Bogusław Śliwerski
Bogusław Śliwerski – profesor zwyczajny Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie; pedagog, przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej, wiceprzewodniczący Sekcji Nauk Humanistycznych i Społecznych Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (2010–2012). Ostatnio wydał między innymi: Klinika akademickiej pedagogiki (Kraków 2011); Teoretyczne i empiryczne podstawy samowychowania (Kraków 2010); Myśleć jak pedagog (Gdańsk 2010); Pedagogika. Subdyscypliny i dziedziny wiedzy o edukacji, t. 4 (red., Gdańsk 2010); Edukacja alternatywna w XXI wieku (współred. Z. Melosik, Kraków 2010); Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej (red., Kraków 2009); Współczesna myśl pedagogiczna. Znaczenia. Klasyfikacje. Badania (Kraków 2009); Problemy współczesnej edukacji. Dekonstrukcja polityki oświatowej III RP (Warszawa 2009); Ped@gog w blogosferze (Kraków 2009); Przyrzeczenie harcerskie. Historia. Metodyka. Manipulacje (Kraków 2009); Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu (Gdańsk 2007); Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1–4 (red., Gdańsk 2006–2010); Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1–2 (współred. Z. Kwieciński, Warszawa 2003). Redaktor naczelny półrocznika „Studia z Teorii Wychowania”; członek rad naukowych czasopism pedagogicznych: „Acta Facultatis Paedagogicae Universitatis Tyrnaviensis”; „The New Educational Review”; „Rocznik Pedagogiczny KNP PAN”; „Chowanna”; „Przegląd Pedagogiczny”; „Teraźniejszość –Człowiek – Edukacja”; „Auxilium Sociale Novum”; „Ars Educandi”; „Wychowanie na co dzień”; „Problemy Wczesnej Edukacji” i „Keryks”. Zainteresowania naukowe: pedagogika ogólna, filozoficzne i teoretyczne podstawy wychowania, pedagogika porównawcza, andragogika i pedagogika (wczesno)szkolna. Blog: www.sliwerski-pedagog.blogspot.com
Książka Bogusława Śliwerskiego stanowi kolejne potwierdzenie niezwykle wysokiego statusu tego naukowca we współczesnych naukach o edukacji. Stoi – pod każdym względem – na bardzo wysokim poziomie merytorycznym, posiadając przy tym wszystkie te cechy, które charakteryzują dzieła wybitne: oryginalność idei, swobodę i wartkość narracji, integralność wywodów, odwoływanie się do bogatej i reprezentatywnej literatury przedmiotu, erudycyjność, wreszcie „mądrą metanarracyjność”. […] Jest przy tym dzieło to wspaniałą i udaną próbą potwierdzenia statusu naukowego pedagogiki jako dyscypliny z istoty swojej interdyscyplinarnej, która pozostając na styku idei i rzeczywistości, krystalizuje wiele problemów teoretycznych i społecznych. Jednocześnie podręcznik ten zawiera – bardzo trafną – autorefleksję pedagoga nad tożsamością pedagogiki jako nauki i jako praktyki społecznej, przy jednoznacznym opowiedzeniu się za ideą „kulturowego krytycyzmu” i orientacją na tworzenie „lepszego świata”. To także tożsamość, której integralną częścią jest rezygnacja z jakiegokolwiek autorytaryzmu i orientacja na rozwój podmiotowości młodych ludzi.
Z recenzji prof. dr. hab. Zbyszko Melosika
