Przygody i niebezpieczeństwa studenckich podróży

To jak wielka liczba studentów uczy się poza miejscem zamieszkania, jest widoczne szczególnie przed świętami, feriami itp. Fala migrantów szturmuje PKP i PKS, a przeludnione dworce i środki komunikacji stają się świetnym obiektem obserwacji zjawisk społecznych, ale także odpowiednią czasoprzestrzenią dobrych i złych przygód...

"ludziów jak mrówków"

"Nie ma nic gorszego niż przedświąteczny powrót do domu - twierdzi jedna z wrocławskich studentek. Jej trasa nie należy jeszcze do najdłuższych, ale z pewnością do mocno obleganych już tak - bilet kupiłam tydzień wcześniej, teraz nie byłoby szans u kierowcy". Taki standard panuje w większości dworców pod koniec tygodnia i niedziele wieczorem. Najpierw kierowca pozwala wejść tym, którzy maja już bilet - później w miarę wolnych miejsc może próbować wejść reszta. Szczęście mogą mieć ci, którzy wsiadają na pierwszym przystanku - dalej, o ile rzeczywiście zależy nam na tym, żeby się "zabrać" - bilet lepiej mieć wykupiony wcześniej.

"Jak już wrzucę bagaż do autobusu i zajmę jakieś miejsce, mogę się zrelaksować, przespać, poczytać... Popatrzeć jak zapada zmrok, zmieniają się krajobrazy za oknem... i takie podróżowanie bardzo lubię. No chyba, że dosiądzie się ktoś nieciekawy..."

Zajęte!

Pechowe i niestety nie rzadkie towarzystwo kogoś o nieprzyjemnej woni, (nieraz alkoholu), o gigantycznym rozmiarze (zajmujesz 1/3 swojego siedzenia) czy też zbulwersowanej starszej pani. To dla Gośki jeszcze nic - "najgorszą przedświąteczną podróż mojego życia, spędziłam obok chłopaka chorego na marskość wątroby. Wglądał jak narkoman - był strasznie chudy, siny, z zapadniętymi oczami, spocony z bólu i z drżącymi dłońmi. Na początku nie wiedziałam czy jest chory czy brał narkotyki, zachowywał się dziwnie. Dopiero kiedy zaczął się trząść, zapytałam co mu jest i jak mam mu pomóc. Zrobił sobie jakiś zastrzyk i dopiero po dłuższej chwili w ogóle się do mnie odezwał. Przepraszał, że koło mnie usiadł, że muszę na niego patrzeć i obiecywał, że niedługo wysiądzie... Kiedy zapytałam jeszcze raz, od razu przyznał się, że ma marskość wątroby, że umiera, że wciąż jest alkoholikiem, że chronicznie odczuwa tak niesamowity ból, że nieraz traci przytomność, że jest samotny i najbardziej na świecie żałuje tego, że zaczął pić i zmarnował swoje życie. Rozstał się z dziewczyną, która była z nim w ciąży. Okazało się, że ma 24 lata, a wydawało mi się, że dziesięć więcej... szok. W życiu nie odbyłam drugiej tak koszmarnej podróży, za to ta jedna śni mi się do tej pory... Nie przesiadłam się, bo głupio mi było zostawić człowieka, który osuwał się z siedzenia, później zresztą zasnął i tym bardziej nie miałam jak wyjść... miałam mu życzyć radosnych Świąt?"

Inne przygody są w PKP?

Z pewnością większa swoboda poruszania się podczas jazdy sprzyja dodatkowym atrakcjom. Studenckie imprezy w pociągach to kultywowany jeszcze zwyczaj żaków... Jest duża grupa zwolenników "procentowego wspomagania" na dłuższych trasach. Zazwyczaj są to imprezy w zamkniętych gronach, głośniejsze niż ciekawsze i o wiele mniej spektakularne niż jeszcze parę lat temu.

Są jednak niepodważalne plusy jazdy PKP: tańszy bilet, czas na powtórzenie materiału i zajrzenie do notatek... i "studencka atmosfera"...  "w PKP czuje się prawdziwą atmosferę studiowania - a ci co zawsze jeździli samochodem niech żałują - już tej atmosfery nie poczują" - czytam na jednym ze studenckich forów - "Uwielbiam jeździć pociągiem. Dlaczego? Nie wiem. Po prostu uwielbiam" Niestety nie brakuje też tych, którzy wiedzą, dlaczego nie cierpią jeździć PKP - "Nie widzę nic studenckiego w przejazdach PKP. smród, bród, ścisk, hałas...", "Pasażerowie niepalący zajmujący wszystkie przedziały dla palących, a jak papierosa wyjmiesz to wielka obraza", "O dworcach nie wspominam, bo wiadomo jak jest" - czytamy w sieci.

"Niejednokrotnie już przekonałam się, że nie każda przejażdżka w pociągu to czysta przyjemność i wygoda. W czasie mojej studenckiej kariery spędziłam wiele godzin stojąc na korytarzu, raz natomiast w ramach przedświątecznej atmosfery przez pięć godzin wciskałam się w drzwi od ubikacji - i byłam z tego powodu szczęśliwa, bo z braku miejsca niejedna osoba nie zdołała w ogóle wsiąść do pociągu. Dwa razy miałam problemy z uznaniem mojej legitymacji, bywały też mało przyjemne sytuacje spowodowane towarzystwem niesympatycznych współpasażerów" - wspomina na swoim blogu, Urszula.

Jeśli więc "studencką atmosferę" oddaje największa ilość przygód w jak najkrótszym czasie - w PKP rzeczywiście można ją znaleźć.

Pociąg retro...

Na jakość przygód w PKP nie narzeka Kasia z Kochanowic - siedziałam i byłam odrobinę zła, bo koleżanka nie chciała ze mną wracać, więc czekały mnie dwie godziny patrzenia w okno. Gdzieś na trasie dorobiłam się towarzystwa: starsze małżeństwo wracało z nad morza i mieli przesiadkę w Opolu.

Jak zaczęliście rozmawiać? - Zapytali czy pociąg jedzie do Częstochowy, siedzieli już w nim z biletami, ale to szczegół... Potem historia nakręciła się już sama: sanatorium, morze, że jadą od rana... no i po godzinie: jak się poznali. Skończyło się na tym "jak się kochali na sianku w Boże Narodzenie"... Trzeba było widzieć minę staruszka, kiedy to opowiadał...W zasadzie nie przepadam za takimi babcianymi historiami, ale ta akurat mi się spodobała. Para była niesamowita... On jej płaszcz ściągnął, ona dała mu beretkę... kochanie to, kochanie tamto... i wyglądało na to, że oni tak całe swoje życie, 50 lat. Piękna para, cały czas trzymali się za ręce. Mało takich szarmanckich panów dzisiaj, stanowczo za mało".

"Napisz, że pociągowe znajomości są ok."

Począwszy od historii takiego nietypowego zawierania znajomości, zauważmy, że PKP, to dobra okazja, żeby poznać interesujących ludzi. Czasem tematem do rozpoczęcia rozmowy może być chociażby cena biletu - zwłaszcza gdy kupujący u konduktora zapłaci mniej niż ktoś, kto kupił w kasie...

Smutna rzeczywistość dostarcza nam sporo dowodów na to, że większość z nas to "cyberżacy", a nasze życie towarzyskie kwitnie w internecie. Częściej się "prezentujemy", podglądamy i wysyłamy do siebie wiadomości niż otwieramy na ludzi w realnej przestrzeni.

"Nawiązywanie nowych znajomości jest pozytywne, ludzie powinni ze sobą rozmawiać - Przemek, którego poznałam w pociągu, przekonuje do otwartych postaw - czasem można poznać jakiegoś świra. A gdy już dwoje świrów się spotka, w ciągu trzydziestu minut można poruszyć temat nieba i ziemi: o tym co i czemu studiujemy, czemu właśnie nie ma nas na zajęciach, gdzie jedziemy...  jak nam się podoba aula politechniki (zwłaszcza gdy porównujemy dwie różne) i gdzie właściwie mamy wysiąść...  Znajomość, mimo, że pobieżna może się okazać interesująca. Niekiedy bywa inspiracją do podjęcia tematu środków komunikacji, a czasem kontakt udaje się utrzymać na dłużej i jest to wystarczającą rekompensatą "niedogodności" podróży w PKP. A z pewnością już - miłym wspomnieniem na Święta.
Otwieranie się na innych ludzi w codziennych sytuacjach, to zarówno poszerzanie horyzontów, jak też inwestycja w "bank wspomnień" - czy takie sytuacje zdarzają się komuś innemu niż studentowi? Warto ludzi poznawać - można nawet w PKP.

Jeśli PKP lub PKS...to tylko samochodem

Pociągowych kontaktów z pewnością nie nawiązuje studencka biznes-klasa (studenci w samochodach). O ile coraz popularniejsza forma podróży "zabierzmnie", "ekoprzejazdy" itp., zostawia daleko w tyle PKP i PKS pod względem komfortu i szybkości - nie ma szans, gdy chodzi o nowe doświadczenia i "studencką atmosferę", której, ostatnio, coraz mniej.

Trzecia opcja podróżowania - czyli umawiana podróż samochodem - to propozycja będąca konsekwencją popularności portali społecznościowych.
Przez sieć, poznajesz kierowcę, pasażerów, ustalasz trasę i ustalasz koszty. Dla zwolenników tego rozwiązania liczy się wygoda: skórzana tapicerka, miła muzyka, kameralne grono, ekonomiczna jazda do celu, oszczędność czasu i bezpieczeństwo - nadchodzi era portali typu „jedziemy razem" - studenci chcą się wozić.

Czym studenci wolą podróżować?

"Tym, czym wygodniej i na co go stać" - pierwsza z odpowiedzi, jaka padła na forum. Nie wartościując sposobów docierania do celu, pozytywny jest fakt, iż ci, którzy zamierzali, z pewnością cel już osiągnęli - kosztem przygód, niewygód i pieniędzy większych lub mniejszych. Są w domach, zaaferowani pierniczkami czy keksami, choinką, pakowaniem prezentów lub oglądaniem telewizji i pogrążeni oczekiwaniem na pierwszą gwiazdkę.

Marta Foina
fot. sxc