Według dzieci w Internecie nie ma zagrożeń

Coraz młodsze dzieci korzystają z Internetu. Średni wiek w Polsce to 9 lat, 7 lat w Szwecji, 8 lat w kilku innych krajach północnej Europy i Wielkiej Brytanii. Co ósme dziecko w Polsce doznało przykrości korzystając z Internetu. Zagrożeń jest dużo, ale większość dzieci, które ich doświadczają, umie sobie z nimi emocjonalnie poradzić. Niepokój budzi niska świadomość rodziców – alarmują naukowcy ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej.

- Prawie co czwarte dziecko kontaktuje się z nieznajomymi online.
- Prawie co siódme dziecko widziało w Internecie materiały związane z seksem.
- Co czternaste dziecko spotkało się twarzą w twarz z nieznajomym poznanym w Internecie.
- Co dwudzieste dziecko było ofiarą cyberbullyingu (było napastowane w Internecie).

Zakończył się drugi etap europejskiego projektu badawczego EU Kids Online. Uczestniczyło w nim 25 krajów. Jego celem jest dostarczenie rzetelnych danych dotyczących doświadczeń i zwyczajów dzieci oraz ich rodziców w zakresie ryzykownego i bezpiecznego korzystania z Internetu. Projekt umożliwi stworzenie rekomendacji dla polityki społecznej i uwrażliwienie rodziców na problem, jaki stanowią zagrożenia internetowe.

– Według przebadanych dzieci powszechne zagrożenia istniejące w sieci przeważnie nie prowadzą do poważnych szkód – komentuje badania dr Lucyna Kirwil, która kieruje polskim zespołem badaczy. – Tylko dla niewielkiej liczby respondentów w wieku 9-16 lat napotkane w sieci negatywne doświadczenia wiązały się z negatywnymi emocjami – dodaje.

Częściej zagrożenia, rzadziej szkody
Co piąte dziecko w wieku 11-16 lat miało w Internecie kontakt z treściami, które mogą szkodzić jego kształtującemu się systemowi wartości (nienawiść, samobójstwo, samouszkodzenia, anoreksja, narkotyki). Prawie co siódme dziecko otrzymało wiadomości o podtekście seksualnym. Badanie wykazało, że najbardziej przykrym spośród negatywnych internetowych doświadczeń jest bycie nękanym przez innych. Z drugiej strony jest to problem, który w małym stopniu dotyczy dzieci w Internecie, bo napotyka na niego tylko 5% dzieci. Natomiast znacznie częściej występują inne zagrożenia. W polskim badaniu aż 41% dzieci podało, że podczas korzystania z Internetu miały takie negatywne doświadczenia, jak: zetknięcie się z pornografią albo z innymi potencjalnie szkodliwymi dla ich rozwoju materiałami zamieszczanymi w sieci przez użytkowników Internetu oraz odebranie wiadomości napastliwych czy z podtekstem seksualnym. Mimo to większość z tych dzieci nie doznało z tego powodu przykrości czy przykrych emocji. Spośród dzieci, które doznały zagrożeń internetowych związanych z zawartością o treści seksualnej tylko część (22%) podaje, że przeżyło z tego powodu przykrość, niepokój lub poczucie winy.

Niewiedza rodziców
Rodzice dzieci, które miały negatywne doświadczenia w Internecie, bardzo często nie są świadomi zagrożeń, które ich dzieci napotykają (większość rodziców dzieci napastowanych w Internecie nie zdaje sobie z tego sprawy). – Jednym z powodów jest znaczna prywatność komunikacji Internetowej dzieci. Ponad 60% badanych korzysta z Internetu w swoim pokoju, a ok. 40% przez telefon komórkowy – tłumaczy dr Kirwil.

Blokowanie niechcianych e-maili
Z zebranych danych wynika, że najmłodszym dzieciom jest najtrudniej poradzić sobie z kłopotliwymi i zagrażającymi treściami w sieci internetowej. Wprawdzie dzieci w wieku 11-16 lat opanowały wiele umiejętności potrzebnych do bezpiecznego korzystania z Internetu (np. ustawianie prywatności, blokowanie niechcianych kontaktów), wciąż słabiej radzą sobie z blokowaniem niechcianych wiadomości.

Metodologia
Wywiady przeprowadzono wiosną i latem 2010 r. na losowo dobranej próbie ponad 23 tys. dzieci w wieku od 9 do 16 lat korzystających z Internetu oraz z jednym z rodziców każdego badanego dziecka. Polski zespół badaczy przeprowadził wywiady z grupą ponad 1000 dzieci i jednym z ich rodziców. Badania EU Kids Online zostały zrealizowane przez London School of Economics and Political Science (LSE). Za polskie badania odpowiada zespół badaczy ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie pod kierunkiem dr Lucyny Kirwil z Katedry Psychologii Społecznej. Projekt został sfinansowany przez Program UE Safer Internet.

ip