Trauma szkolna jako przyczyna problemu z podjęciem studiów

Większość osób, będąc w okresie szkolnym chociaż raz usłyszała od nauczyciela, że kiedyś zatęskni za szkołą. Być może było tak w czasach, kiedy nauczyciele podejmowali ten zawód z powołania, a powszechne obecnie gnębienie przez rówieśników nie było tak częste. Szkoła ma przygotować człowieka do życia, wychować, zapewnić łatwiejszy start, przygotować do studiów, zaszczepić wiedzę i chęć do jej pogłębiania, ma uczyć. Jakie są realia wie jednak każdy, kto przetrwał tę drogę. Wiele ludzi pytanych o swoje plany po maturze odpowiada, że nie chcą jeszcze raz przechodzić tego samego i z tego względu nie decydują się na podjęcie studiów.

Szkolne podejście do nauki

Od najmłodszych lat szkolnych jesteśmy uczeni, że nauka jest czymś koniecznym. Jeśli nie przygotujemy się do prostego wierszyka, czytanki, w późniejszych latach do sprawdzianów, kartkówek czekają nas przykre konsekwencje w postaci negatywnej oceny. Nauka staje się złem koniecznym, czymś nieprzyjemnym, nie ma najmniejszego związku z chęcią, jest przymusowa.

Nauczyciele zazwyczaj tłumaczą takie podejście dzieci do nauki ich głupotą, lenistwem. Nie zastanowią się nad powszechnie przyjętą w Polsce (niestety nie tylko) metodą uczenia na odwrót, zanudzić, obrzydzić, absolutnie nie zaciekawić. Jeśli przeanalizujemy, jak uczy się mózg od wieku niemowlęcego zauważymy, że uczy się przez eksplorację, a zatem ciekawość. Nikt nie podaje dziecku ogromnej dawki gramatycznych zadań, żeby zaczęło uczyć się mówić. Ma to szczególne znaczenie przy nauce języków, których szkoła nie uczy naturalnie, a właśnie zasypuje ogromem wiedzy co nie prowadzi do niczego innego jak znudzenie i niechęć.

Nauczyciele twierdzą, że uczą, ale nie pokazują jak skutecznie się uczyć, nie przekazują żadnej wiedzy na ten temat, sposobów, technik. Zdarza się, że ktoś powiedział, żeby zaznaczać ważne informację w zeszycie wyraźnym kolorem, na tym jednak się kończy. Większość podaje wiedzę w najmniej przystępny sposób. Nie dość, że sami wyglądają, tak jakby byli tam za karę, to jeszcze często wyżywają się na uczniach właśnie poprzez naukę. Istnieje wiele technik, ogromna ilość pracy domowej, zadawanie jej w taki sposób, żeby zapełniła większość, a najlepiej cały wolny czas dziecka (włączając w to święta, ferie). W jaki sposób ludzie po takich przejściach mają z optymizmem i chęcią podejść do studiowania?

Zobacz też: Studiowanie dwóch kierunków - wady i zalety

Powszechnie akceptowana wytwórnia zaburzeń

Każdy nauczyciel powinien być pedagogiem, mieć pojęcie o psychologii, rozwoju mózgu i jego sposobów przyswajania wiedzy. Niestety taki model nauczyciela dawno przeszedł do historii. Nieliczni mieli to szczęście spotkania nauczyciela, który z pasją prowadzi swój przedmiot i faktycznie chce nauczyć. Dzieci podczas swojej przygody ze szkołą potrafią zostać bardzo skrzywdzone, co przekłada się bezpośrednio na późniejsze lata.

Odpowiedzialność zbiorowa, „wszyscy jedynka”, „nie interesują mnie twoje tłumaczenia”, dzieci i ryby głosu nie mają to zaledwie kilka z powszechnych tekstów kierowane w stronę dzieci już od pierwszych lat szkoły podstawowej, w przedszkolach niekiedy też kolorowo nie jest. Co czuje mały człowiek, który słyszy takie rzeczy w dodatku najczęściej mówione krzykiem? Strach, ogromny stres już od swoich pierwszych kroków w świecie. Hasło sprawdzian, ocena przyprawia o dreszcze.

Niestety nie tylko nauczyciele są problemem. Dzieci, rówieśnicy, koleżanki i koledzy potrafią uprzykrzać życie równie skutecznie. Można powiedzieć, że to nic dziwnego. Konflikty zdarzają się wszędzie. Oczywiście, ale bagatelizowana przemoc fizyczna czy psychiczna wśród dzieci, w szkole jest czymś po prostu strasznym. Jedynymi osobami, które starają się ukrócić takie precedensy są rodzice/opiekunowie ofiar przemocy. Przeważnie bezskutecznie, gdyż szkoły nie podejmują żadnych konkretnych działań, a rodzice oprawców robią niewiele lun puszczają wszystko mimo uszu.

Polecamy zobaczyć: 5 rzeczy, o których musisz wiedzieć, zanim zaczniesz studiować prawo

Jaki to wszystko ma związek z podjęciem studiów?

Odpowiedzią jest hodowany przez lata strach i życie w uczuciu, że szkoła (nauka) boli, jest nieprzyjemna, niesie za sobą szereg przykrych konsekwencji. Ludzie chcący studiować często nie decydują się na nie właśnie ze strachu, że będzie tak samo. Wolą iść do pracy niż dalej się kształcić, bo w ten sposób nie narażają się na ponowne spotkanie traumy z poprzednich lat.

 Stres, jaki generowała nauka w szkole potrafi powodować problem, choćby z otworzeniem książki, z której mamy się uczyć, nie marząc nawet o czytaniu ze zrozumieniem. Problemy ze skupieniem, powszechnie ujęte brak umiejętności uczenia się po nauce w szkole. Z nauką związane jest tyle negatywnych emocji, że biorą one górę nad chęcią zdobywania wiedzy i nad możliwością łatwego jej przyswojenia. Oczywiście studia nie są bezstresowe. Jak w każdym aspekcie życia na studiach mają miejsce sytuacje stresowe. Może to być wybitnie wymagający wykładowca, trudne ćwiczenie i oczywiście sesja egzaminacyjna.

Denerwujące są też przedmioty, które wydają się być w harmonogramie jako zapychacze, nie mają nic wspólnego ze studiowanym kierunkiem. Pomyśl o nich właśnie jak o czymś dodatkowym co po prostu trzeba zaliczyć, a większą uwagę poświęć przedmiotom, które Cię interesują i będą miały realny wpływ na twoją pracę. To wszystko prezentuje się podobnie do szkoły, ale pamiętaj, że przychodzisz na uczelnię jako już dorosły człowiek, zawsze możesz zabrać głos i nie należy się tego bać, uczysz się na własnych zasadach i tym razem robisz to w 100% dla siebie.

W takim wypadku nie należy się zmuszać, bo jest to rodzaj syzyfowej pracy, generujący tylko narastający stres i obwinianie się. Niektórym wystarczy rok, dwa lata przerwy między szkołą a studiami, zwykły odpoczynek, reset. Niekiedy jednak warto udać się do psychologa-psychoterapeuty, który pomoże uporać się z tramą. Trzeba uświadomić sobie, studia to nie przymus. Powinny być samodzielnie podjętą decyzją. Kierunek studiów wybieramy sami, ma być to coś w czym będziemy się realizować, a perspektywa rozpoczęcia tego rozdziału powinna cieszyć, nie stresować. Jeśli boisz się zacząć studiować i wydaje Ci się, że nie rozumiesz swoich odczuć to zastanów się, czy i ty nie jesteś ofiarą systemu edukacji.

Nell Piotrowska

fot. pixabay.com